จาลวรรคที่ 2

อรรถกถาอิจฉาสูตรที่ 1

มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า ปวิวิตฺตสฺส ได้แก่ สงัดแล้วด้วยกายวิเวก. บทว่า
นิรายตฺตวุตฺติโน ได้แก่ ผู้มีวิปัสสนากรรมไม่เป็นไปเนื่องกันใน
อารมณ์ไหน ๆ . บทว่า ลาภาย ได้แก่ เพื่อได้ปัจจัย 4. บทว่า
โสจิ จ ปริเทวิ จ แปลว่า ความเศร้าโศกและความรำพัน. บาลีว่า
โสจิจฺจ ปริเทวิจฺจ ดังนี้ก็มี. บทว่า จุโต จ สทฺธมฺมา ได้แก่ เคลื่อน
จากพระสัทธรรมคือวิปัสสนาในขณะนั้นนั่นเอง. ในพระสูตรนี้ตรัส
ทั้งวัฏฏะและวิวัฏฏะ.
จบ อรรถกถาอิจฉาสูตรที่ 1

2. ปฐมอลังสูตร

[152] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 6
ประการ เป็นผู้สามารถในอันปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ทั้งตน
และผู้อื่น ธรรม 6 ประการเป็นไฉน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุ
ในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีความเข้าใจได้เร็วในกุศลธรรมทั้งหลาย 1
เป็นผู้ทรงจำธรรมที่ได้ฟังแล้ว 1 พิจารณาเนื้อความแห่งธรรม
ที่ทรงจำแล้ว 1 รู้อรรถรู้ธรรมแล้วปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม 1
เป็นผู้มีวาจางาม กล่าวถ้อยคำไพเราะ ประกอบด้วยวาจาของ
ชาวเมืองอันสละสลวย ไม่มีโทษ ให้รู้ประโยชน์ 1 เป็นผู้ชี้แจ้ง
สพรหมจารีให้เห็นแจ้ง ให้สมาทาน ให้อาจหาญร่าเริง 1 ดูก่อน
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 6 ประการนี้แล เป็นผู้
สามารถในอันปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ทั้งตนเองและผู้อื่น.
จบ ปฐมอลังสูตรที่ 2